Tristan is een buikslaper. Bakken kritiek hebben we destijds over ons heen gekregen. Buikslapen wordt afgeraden wegens het risico op wiegendood. ’t Is te zeggen, wiegendood kan iedereen overkomen, ook kindjes die op de rug slapen. Maar op de buik is het risico groter omdat baby’s in deze houding dieper slapen.
Tristan was negen weken en had tot dan toe nauwelijks meer dan drie uur na elkaar geslapen. Op een nacht draaiden we hem op zijn buik. We waren kapot en dan doe je alles om je kind in dromenland te krijgen. Voor het eerst sliep hij zes zalige uren aan een stuk. Van Stefaans zus kregen we toen een Angel Care, zo’n sensormatje dat een alarm geeft als je kindje niet meer ademt. Want gerust waren we natuurlijk niet. Het vermanende vingertje van Kind&Gezin achtervolgde me overal. “Je vergeeft het jezelf nooit als er iets gebeurt”, zei de kinderarts. Ik kon haar woorden niet uit mijn hoofd zetten. Toch deed ik wat mij het beste leek. Tristan was door het buikslapen een ander, vrolijker kindje geworden. Toen leerde ik mijn hart te volgen. En foert te zeggen tegen alle – ongetwijfeld goedbedoelde – opvoedingsadviezen.
Nu blijkt ook Myrddin een buikslapertje te zijn. Als hij op z’n rug ligt, beweegt hij zichzelf wakker met z’n armpjes. Op zijn rug slaapt hij hooguit 20 minuten. Dat geldt trouwens ook voor de Maxi Cosi of de wipstoel: zolang hij in beweging is, slaapt hij een rusteloze slaap. Als de beweging stopt, dan zet hij het op ’n krijsen. Op zijn buik maakt hij al eens een nacht van 3+4 uur slapen. Een nacht zonder krampen, that is. Helemaal gerust zal ik nooit zijn. Het is een afwegen: Myrddin zijn broodnodige slaap gunnen of voor de veiligheid kiezen. Geloof me, kiezen voor het eerste blijft moeilijk. Soms lijk ik de enige die het aandurft om zijn kind op de buik te leggen. Of toch niet? Wie doet het nog?
Nike blogt 
Je moét iets doen om ze hun slaap te gunnen en als buikslapen het enige is wat dan helpt ? Met een Angelcare doe je alles wat in je macht ligt, lijkt me !
Want hier hebben we ook een buikslaper. We hadden het alleen niet echt door als baby, omdat ze toen elke nacht uitgeput in slaapt viel na urenlange huilbuien overdag. Maar zodra ze zelf kon draaien van rug naar buik (op 5 maanden of zo) deed ze het toch elke nacht lekker zelf. En nog steeds slaapt ze altijd op haar buik. We hadden ook zo’n Angelcare. Wat kan je meer doen ?
Dit is de eerste keer dat ik reageer, maar ik lees wel al een eindje stiekem mee.
Ook wij hadden een zoontje dat rusteloos sliep en last had van krampjes. 6 weken oud en we probeerden hem ook eens op de buik te leggen. Sindsdien slaapt het mannetje nachten van 10-12 uren. En neen, wij hebben geen angelcare… Voelde ik me een slechte moeder de eerste nachten? ja! Kreeg ik een vrolijke, uitgeruste zoon? JA! 🙂
De tweelingzus sliep op haar rug, maar nu ze professioneel draaister is, ligt ze hoe het haar uitkomt ’s nachts. En wij draaien haar in elk geval niet terug naar haar ruggetje.
Bij elk bezoekje aan K&G duwen ze harder en harder op hun balpen als ze ‘buikslaper’ omringen met grote halen. Ik laat ze maar 😉
Eline is ook een buikslapertje, hoewel ik het pas doorhad toen ze zelf kon rollen tot op haar buik. Het had ons misschien ook heel wat nachtelijke huiluurtjes kunnen besparen moesten we het eerder geweten hebben. In het begin was ik er ook niet echt gerust in, maar een angelcare hebben we nooit gehad. Ze slaapt nu nog steeds op haar buik trouwens, net als haar mama 🙂
Ik zou Myrddin dus op zijn buikje laten slapen, als hij zo beter slaapt.
Ik denk dat ik hetzelfde zou doen als jij, zeker met de angelcare (die toch een klein beetje ongerustheid wegneemt). Ik heb ook eens gehoord dat oververmoeide kindjes soms ook in een te diepe slaap gaan en dat het risico op wiegedood dan ook groter is dan bij niet-oververmoeide kindjes, dus dat pleit dan toch weer voor, niet?
Wij deden het ook, met Henri, met Renee durfden we het niet, maar die had dan ook nergens last van. Voor Henri was dat de enigste manier om een deftig aantal uren na mekaar te slapen (en voor ons ook!), wel lette ik erop dat er echt niks in zijn bedje lag (knuffels, teveel tuten, dekentjes) en dat zijn hoofdje goed gedraaid was (neusje vrij om te ademen). En trouwens, je moet dat zelf maar eens proberen, na een maaltijd in slaap proberen vallen op je rug, genen aanrader!
Succes!
Ik was inderdaad ook nooit echt op mijn gemak, maar als het helpt….
Heb je al eens een inbakerdoek geprobeerd? Misschien kan dat ook helpen….
Ons Lize sliep ook veel beter als ze op haar buik lag, en nu (21 maanden) rolt ze nog steeds zelf op haar buik. Het heeft ook even geduurd voor we dat ontdekten. Het was zo zalig om ’s avonds eens samen op ons gemak in de zetel te zitten terwijl zij rustig lag te slapen in haar park!
Wat mij een veilig gevoel geeft is de aerosleep dekmatras + overtrek: zelfs als je met je mond helemaal op die matras ligt, kan je nog vrij ademen (hoewel ik een kindje nog nooit zo heb zien slapen, ze liggen hier altijd met hun hoofdje naar links of naar rechts gedraaid). Het is niet zo heel goedkoop, maar ik vind het zeker de moeite om aan te schaffen. Zo heb ik er twee 120*60 cm en eentje 140*70cm (Lize haar bed is wat groter). Dus ik heb altijd eentje reserve, dat wordt gebruikt in het logeerbedje (wat zo goed als niet gebruikt wordt, maar toch heel soms). Je kan het ook gewoon wassen, ik heb er es eentje in de droogkast gestoken en die is een beetje gekrompen, dat is niet echt de bedoeling, maar het kan wel, het gaat er niet van kapot.
Voor Bent (7weken) is het, denken we, soms een beetje te koud, doordat er een goede luchtcirculatie is, dus hebben we van aan zijn voeten tot aan zijn hoofd (hij slaapt wel op zijn rug tot nu toe) een klein dekentje erop gelegd, zodat zijn hoofd nog altijd mooi op de aerosleep ligt.
Die Angelcare daar ben ik niet zo voor. Maar dat is dan weer persoonlijk natuurlijk.
Ik zou hem gewoon op zijn buikje laten slapen. Jullie hebben allebei die rust nodig!
bij ons is dat niet nodig geweest, hoewel misschien ooit met isla?
ik ben in ieder geval nooit op dat buikslaapidee gekomen en bij miro is dat niet nodig.
ik blijf erbij… jij kent jouw zoontje(s) het best en doet ongetwijfeld wat jou het allerbeste lijkt!
tegenwoordig is kind en gezin terug milder over buikslapen. Ze raden het zelfs aan overdag (mits regelmatig checken).
Blijkbaar hebben kindjes die nooit op hun buik slapen motorische achterstand.
En zo is er binnen 5 jaar weer een andere richtlijn 🙂
Sien maakte zz ook wakker met haar armpjes maar hier hielp het puckababy’tje (nog af en toe eens geprobeerd?). Maar sedert ze kan rollen, slaapt ze ook regelmatig eens op haar buik. Allez, als ze geen slaapzak heeft, want mét lukt het rollen nog niet. Maar verder: als hij beter slaapt op zijn buik: hij ligt op een angelcare naast jullie, dat zal wel OK zijn!
Zoals ik al dacht zijn er blijkbaar veel meer buikslapertjes dan gedacht. Jouw verhaal is heel erg herkenbaar, bijna elk woord. Marie sliep in begin ook heel onrustig: veel bewegen, kreunen, onvast, vaak wakker en dan hysterisch huilen. Na enkele weken was ik ook ten einde raad en heb ik midden in de nacht ook eens geprobeerd van haar op haar buik te leggen: ik zág ze letterlijk ontspannen. Sindsdien had ze veel rustigere nachten en sliep ze gewoon beter. Ik was ook niet helemaal gerust hoor. Gelukkig sliep ze bij ons op de kamer en ik had ook geen knuffels in haar bed gelegd, geen bedomrander, geen donsdeken enz. En elke keer ik ’s nachts wakker werd, checkte ik eens of alles ok is.
Ze slaapt nog steeds op haar buik. Nora ook en ik ook 🙂
Enige nadeel aan dat buikslapen vind ik dat ze inderdaad minder snel en goed slapen in de maxicosi of in de buggy omdat ze die slaaphouding niet gewoon zijn…
En wat Annelyse zegt, klopt ook. K&G is die buikslaap-regel aan het nuanceren. Dat de kamer niet te warm is, dat er niet gerookt wordt, dat je kindje niet te veel gedekt is of teveel knuffels, zal naar mijn bescheiden mening evenveel of zelfs meer doorslag geven wat betreft wiegendood. En feit blijft ook dat ze het mechanisme van wiegendood nog steeds niet helemaal verklaard hebben, dus het blijft een beetje gissen…
En doordat ze snel op hun buik liggen en slapen, leren ze ook snel hun hoofd heffen en draaien waardoor buikslapen zeker minder risico inhoudt.
Marie was (en is nog) ook een buikslapertje. Van de creche vroegen ze een attest van een arts ter bevestiging dat ze een buikslaper was, anders wilden ze haar niet zo laten slapen. De K&G arts wou zo’n attest niet schrijven, dus hebben wij nog een arts moeten zoeken (die onze dochter natuurlijk niet kende) om zo’n attest te bekomen.
Wat een gedoe, blij dat ze dat nu een beetje genuanceerder bekijken.
Hannah (nu 2 jaar en 8 maanden) slaapt eigenlijk al sinds we met haar thuisgekomen zijn na de bevalling op haar buik. Bij haar was dat de enige manier om iets langer dan een uurtje te slapen. In het begin was ik ook erg ongerust en ging ik regelmatig kijken. Ze is altijd een slechte slaper geweest (ze sliep het eerste jaar nooit langer dan 3 uur aan een stuk).
Mag je ook af en toe je gevoel niet volgen? Al die regels, al die ‘goedbedoelde’ richtlijnen. Volgens mij is je hart volgen een uitstekende keuze, goeie moed!
Hier ook een kindje dat liever op zijn buik slaapt. En ja ook hier dat schuldgevoel maar kijk mijn slechte slaper begint nu wel door te slapen. Gewoon doen, en jezelf en dat kleine mannetje een beetje slaap hunnen.
(moesten wij vroeger niet allemaal op onze buik slapen)
Meisje toch, al die dilemma’s…
Milan heeft ook op zijn buik geslapen. En in onze familie is een kindje gestorven aan wiegedood en dan zeggen ze dat je meer kans hebt, maar ik heb ze niet laten testen en daar kreeg ik ook commentaar op. Ach, ’t is altijd iets…
Laat Myrddin maar slapen, misschien is dat wel het belangrijkste…
Hier een vergelijkbaar verhaal, alleen had ik een pediater die daar niet zo dramatisch over deed. Wij hebben ons een matrasje aangeschaft met kokosvezels, waardoor ze wanneer ze op hun buik slapen en met hun gezichtje op de matras liggen toch nog kunnen ademen.
Wees maar zeker dat je niet de enige bent, bij onze vriendenkring heb je in bijna elk gezin een buikslaper. Ik zou me er nooit een slechte moeder door voelen, ook jij bent gediend met een betere nachtrust!
Ik sluit me aan bij alle reacties hierboven! Als je alle andere risico’s voor wiegedood wegneemt, doe je het goed, denk ik. Een uitgeput kind met uitgeputte ouders loopt waarschijnlijk ook weer risico’s, en zo kan je wel bezig blijven. Liever een uitgeruste, gelukkige buikslaper dan een prikkelbare, oververmoeide huilbaby die op zijn rug probeert te slapen!
Ach, al die regeltjes… Ik moet toegeven dat ik ook overdreven ongerust ben geweest in het begin, hoor! Ik gebruikte de Angelcare gecombineerd met Aerosleep-matras en hoes (ze hadden gezegd dat dat vals alarm zou geven, maar kijk – 11 maanden verder en nog nooit een (vals) alarm gehad).
Maar – toegegeven – al die spulletjes (die eigenlijk te duur zijn, maar langs een geboortelijstje voel je dat iets minder) gebruikte ik eigenlijk voor mijn eigen nachtrust – ik denk dat ik er bij een tweede geruster in zou zijn.
Trouwens, de eerste twee maanden sliep hij lekker bij ons in bed: uiteraard goed afgeschermd van de diepslapende papa, maar de vroedvrouw heeft mij verzekerd dat je als mama meer dan voldoende instincten hebt om dat veilig te doen en het zou goed zijn voor baby en mama – ik was er in het begin niet gerust in, maar vond het later heerlijk! Ik heb dat nooit aan Kind en Gezin gezegd, ik denk dat ik onmiddellijk op de zwarte lijst gevlogen was 🙂 … Maar bij een tweede doe ik dat – indien mogelijk – gewoon opnieuw! Echt, ik was me bijzonder bewust van dat baby’tje en sliep toch verdorie goed, hoor… (uiteraard nooit medicatie nemen of alcohol drinken dan, want dan ben je je minder bewust)
Als ik mijn ouders moet geloven sliepen wij vroeger allemaal op onze buik, zélfs met kussentje en klein donsdekentje…
Laat maar lekker slapen hoe hij het liefste slaapt, gewoon zorgen dat zijn bedje niet vol knuffels ligt en dat hij niet te warm krijgt, lijkt mij.
Goh, er zijn zoveel kindjes die, als ze ene keer rollen, toch automatisch op hun buikje gaan slapen. Dus ja…:-)
Het zit hem waarschijnlijk in de genen. Van onze 4 kinderen zijn er 3 buikslapers en onze 7 kleinkinderen zijn allemaal buikslapers. Laat ze maar praten, jij weet wat het beste is voor jullie.
Ik kreeg zelfs de instructie dat, als ze op hun buik zouden liggen, ik ze terug moest omdraaien en op hun rugje leggen. Eén keer geprobeerd, de halve straat was net niet wakker gekrijst. Vanaf die dag liet ik ze slapen op hun buik, wel zonder fopspeen, beer, …
Luister jij dus maar naar je gevoel!
Wij baker(d)en onze oudste en onze jongste in, en dat helpt gigantisch veel. Ze sloegen zich allebei wakker door hun ongecontroleerde armbewegingen, terwijl ze onmiddellijk rust vonden én letterlijk binnen de 5 sekonden in slaap vielen als ze amper bewegingsruimte hadden – wat de grootmoeders natuurlijk deed uitroepen:” Mor allé, die arme kindjes”… Is het Kind en Gezin niet, ’t zijn altijd wel anderen die commentaar hebben 🙂 … Don’t get me started on mijn moeder en haar visie over moedermelk afkolven op het werk 🙂
Enfin, eenmaal de armbewegingen onder controle waren, konden we het inbakeren afbouwen en werd de slaap vanzelf gevonden.
Ik gun je van harte wat meerdere uren slaap, zo snel mogelijk…
Hier hebben we ook een buikslapertje. Wij leggen hem (al slapend) op zijn rug in zijn bedje en nog geen halfuur later is hij gedraaid. In het begin gingen wij hem nog wel eens terug omdraaien, maar soms werd hij dan wakker en kon dan de slaap niet meer vatten. Uiteindelijk zijn we er dan mee gestopt en laten wij hem op zijn buikje liggen. Ik tracht hem vooral zo rustig mogelijk te laten inslapen (‘k geef hem nog eventjes borstvoeding tot hij slaapt).
Ons Lore is een buikslapertje. We hebben haar toch altijd op de rug gelegd, want al bij al was ze een gemakkelijk baby’tje, tot ze zichzelf kon omrollen (snel!) en ze iedere nacht naar haar buik rolde. Ik ga niet elke 5 minuten haar terugdraaien… ondertussen moeten we er zelfs niet meer aan denken om haar op de rug te leggen! Ook ik was ongerust en heb er met de kinderarts over gesproken. Die wist me te vertellen dat de ‘richtlijn’ was om op de rug te slapen, maar dat hijzelf ook een buikslapend kindje had. En die liet ook hij op de buik slapen. Maar dat had hij me ‘officieel’ niet verteld natuurlijk :-). Hij zei me dat slaapgebrek voor ouder en kind toch slechter is… Laat maar slapen op de buik!
Dag Nike,
Ik lees al een tijdje mee, maar reageerde nog niet eerder. Ik kreeg een weekje na jou ook een tweede zoon, Astor. En ook die slaapt op zijn buik. Van onze pediater kreeg ik net als jij het vreselijke ‘je zou het jezelf nooit vergeven’ te horen. Maar ik laat hem op zijn buik slapen. Het voelt goed, en hij slaapt, net als Myrrdin, dan tenminste blokken van 3 uur ’s nachts. Maar de verschrikte blikken van K&G en anderen bij het horen van het ‘nieuws’ blijf ik niet leuk vinden… Ook wij hebben een sensor-matje aangeschaft. Daardoor voel ik me wat geruster, maar niet zo gerust als ik was bij Titus (die van zodra hij kon draaien ook zijn buik verkoos, maar nooit problemen maakte op zijn rug)
Ik hoop met je mee op snel wat langere blokken slaap!
Greet