Meet my gremlin: de angststoornis. Voor wie zich niet kan inbeelden wat dat inhoudt, luistert naar Otto-Jan Ham, hij verwoordt het mooi. Al bijna 20 jaar leef ik met angsten. Behoorlijk heavy, dat kan ik u verzekeren. Allerlei therapieën zijn de revue gepasseerd. Ik heb angstvrije jaren gekend, maar ook jaren die ik verlamd door angst heb doorsparteld. Ik heb me altijd behoed voor vermijdingsgedrag, want dat voedt de angsten volgens mij nog meer. De keerzijde van deze volhardingsdrang is dat ik op zogezegd leuke momenten (lees: optredens, etentjes, filmavonden,…) al vaak een beetje gestorven ben. Want dat is het telkens weer: een beetje sterven. Een angststoornis is zo’n overweldigende beleving, dat je realiteitszin compleet zoek is. Niemand zal dit echter ooit aan me gezien hebben. Ik kan het perfect verbergen. Ik heb een normaal leven, ik functioneer zoals ieder ander ‘normaal’ mens.
Aanvaarding is het sleutelwoord in het omgaan met angsten. ‘Genezen’ zal ik waarschijnlijk nooit. De angsten loeren dagelijks om het hoekje. Ze zijn er, ik zie ze, maar ik probeer ze toe te laten. Nu gaat het goed met me. Met dank aan mindfulness en aan de medicatie die ik jaren heb afgehouden, maar die me toch hebben geholpen om de vicieuze cirkel te doorbreken. Desondanks blijft het elke dag hard werken aan de aanvaarding. Om maar een voorbeeld te geven: op restaurant gaan is voor mij zowat de ergste trigger. Vanavond gaan we tafelen in Pure C en ik kan u zeggen: it scares the hell out of me. Dat een mens raar in mekaar zit, zeg ik u.
Nike blogt 
En die Nike, die is ook dapper! Een welgemeende knuffel of schouderklopje of …
Respect Nike (en Otto-Jan)!!
Beste
Je verhaal is voor mij zo herkenbaar. Het is waar wat je zegt dat je de moeilijke situaties niet moet vermijden maar juist opzoeken maar dat dit de nodige moed vereist, is o zo waar. Ik denk eens je met een angststoornis geworsteld hebt, dat dit iets is voor je ganse leven. Er valt mee te leven en bij mij is het gebeterd met ouder worden (dus er is hoop in de toekomst) maar af en toe word ik ook nog eens met mijn neus op de feiten gedrukt.
Je bent goed bezig en probeer toch maar te genieten van je etentje.
Een gelijkgesteld zieltje.
Ik schrijf een blog over het leven met een angststoornis en het overwinnen daarvan. Misschien interessant voor jou om eens te lezen en te volgen. Sterkte iig. Groetjes, Thessa
ik heb dat gehad na de geboorte van maren, medicatie en hulp vd psychologe konden het gelukkig stoppen. Want dat is idd behoorlijk ambetant…
mijn vader heeft er ook last van, het lijkt voor mensen die er niets vanaf weten zo onvatbaar.
Ik hoop dat het etentje meevalt, dat je van het gezelschap kan genieten en dat het smaakt.
Ik schrijf een blog over het leven met een angststoornis en het overwinnen daarvan. http://blogbythessa.wordpress.com Misschien interessant voor jou om eens te lezen en te volgen. Sterkte iig. Groetjes, Thessa
Héél herkenbaar allemaal!!! Vooraleer ik dit berichtje de wereld instuur, moet ik het eerst 10x herlezen. Stel u voor dat het vol fouten staat… brrr 🙂
Trouwens, ik heb onlangs gelezen dat angst hebben, goed is om te overleven. Als we geen angst zouden hebben, dan zouden er pas erge dingen kunnen gebeuren. Dus Nike,… wij zijn echte SURVIVORS!!
Allez jong, dus die keer dat wij naast mekaar zaten in het restaurant was voor jou allesbehalve relax? Dat was in elk geval niet te merken, je hebt het duidelijk goed onder controle. Sterkte nog, moet echt geen lachertje zijn…
Meestal is het ook niet te merken aan mensen met paniekaanvallen, dat maakt het juist zo lastig voor de buiten wereld. Alles lijkt onder controle maar van binnen gaan wij een hele strijd met ons zelf aan.