Dé foto’s

Beloofd is beloofd. Ik moet ze u tonen, de foto’s voor mijn eindwerk van de module foto basis A. Kies een onderwerp uit je persoonlijke interessesfeer of nabijheid, was het advies. Kwestie van voldoende te kunnen oefenen. Ik koos mijn jongens, er is niets dat ik liever heb. Maar oh, wat zou ik mij dat gaan beklagen.

Kinderen zitten niet stil. Geen seconde. Het is winter, dus het licht is beperkt: vroeg donker, veel bewolking. Binnen foto’s maken van wrikkelkonten in kunstlicht; geen kattenpis voor een beginnende amateur zoals ik. Maar we hebben geleerd dat we trots moeten zijn op ons werk, dus toon ik u met enige fierheid het resultaat van mijn gezwoeg.

 

Vooral Myrddin, u ziet het goed. Een gewillig model, mijn jongste. Terwijl Tristan op een leeftijd is gekomen dat er gezichten getrokken worden voor de lens. Spontaan doen is helemaal uit den boze. De foto die je ziet van Tristan is dus een toevalstreffer. Als je kan afdrukken in die ene nanoseconde dat hij ‘normaal’ doet, dan heb je het getroffen.

Ik heb ontzettend veel bijgeleerd. Met dank aan deze meneer. Maar het is jammer dat het moeilijk is om de lessen te combineren met werk en gezinsleven. Met wat meer tijd had ik meer kunnen oefenen en dus ook betere foto’s kunnen maken. Daarom las ik een pauze in, om dan hopelijk volgend jaar binnen te geraken in de volgende module. Als ik geslaagd ben, want dat weet ik pas vanavond.